گاهی اوقات والدین به این فکر می افتند ، حالا که بچه ها بزرگ شده اند و تمام ابزار قدرت برای کنترل آنها از دسـت رفتـه ، بهتـر اسـت بـه تهدیدشان بپردازند . نظیر اینکه بگویند : تا وقتی در خانه من هستی ، بایـد از قوانین من پیروی کنی . اگر نمی توانی ، فوراً باید خانه را ترک کنی و از اینجا بیرون بروی ، این والدین تهدیدشان را به جایی می رسانند که بعداً باید هزینه گزافی ( ترک خانه و خانواده توسط نوجـوان ) بپردازند . شرایط مشابهی نیز در مدرسه های ما وجـود دارد که تقریباً برنامه ای جهانی است و آن ، تهدید به اخراج موقت یا دائم دانش آموز از مدرسه است تا به این وسیله شاگردان خـاطی و ناسازگار را تحت کنترل در آورند . زمانی که این تهدید مؤثر واقع نمی شود و دانش آموزان در برابـر کنترل شدن ، مقاومت می کنند ( همانطور که شاهد آن بوده و هــــــتیم ، مدیران مدرسه در چاهی که خودشان کنده اند ، می افتند . اینگونه مدیران باید از اخراج دائم یا موقت شاگردان اجتناب کنند ، زیرا هر چه تهدیدها بیشتر شود ، بیزاری شاگرد از مدرسه و فعالیت های درسـی هـم بیـشتر خواهد شد و بیشتر از مدرسه فراری می شوند .

منبع : استاد محسن تنه کار